10ª TEMPORADA.
FACEBOOK / CORREO: sopadepoetes@yahoo.es
envío de material: a/a sopa de poetes. rúbrica editorial. carrer castella, 27. 08820 el prat de llobregat

jueves, 26 de marzo de 2009

perder


hoy se ha dado a conocer el ganador del premio internacional de poesía miguel hernández - comunitat valenciana 2009.

--
sé que es un poeta de ciudad real, nacido en los años 50. lamento no recordar su nombre (desde aquí hago expresa mi sincera felicitación). ha sido tan rápido... estaba escuchando, en directo, a través de internet, radio orihuela. ahí dieron el flash informativo. sobre las 14:20 horas. en cuanto lo sepa os digo su nombre.

concurían 474 obras. una era mía, la superficie del pájaro. así que debo reconocer que estos días atrás, sobre todo esta mañana, una especie de excitación recorría mi adentro. era imposible, verdad, por eso precisamente había una posibilidad.

he perdido.

asumo este hecho con naturalidad.

desde aquí quiero dar las gracias de nuevo a eloísa otero por haber publicado hace ya unos meses este mismo libro en formato virtual (a miguel marinas, por su epílogo), a antonio rodríguez y a antonio ezpeleta por su apoyo incondicional, a laura giordani por sus bonitas palabras en el blog de stalker, a stalker -claro- y también a pepe, a mariano, a mi hermano y a fabi por todo, como siempre...

lo escribí por y para la gata tiza.

hoy es un día extraño. un día para ganar.

òscar

13 comentarios:

soperos dijo...

pero tú ya sabes que eres un fenómeno de la natura, no?

un poeta con alma felina...

te quiere,

tu pepito

soperos dijo...

gracias, mi pepito!

muás!
ò.

Anónimo dijo...

Òscar, amigo, los certámenes no se pierden, porque entonces habría que contabilizar cuatrocientos perdedores. Simplemente no se ganan

soperos dijo...

tienes razón, querido mario. el sentimiento de pérdida, creo, viene en esta ocasión por algún vínculo extraño entre este premio, tiza y yo. de algún modo, todavía estoy cuidando a la gata...

muchas gracias, como siempre,
besazos,
òscar.

Stalker dijo...

Òscar, todo lo que importa lo has ganado ya.

Incluso en la pérdida de Tiza, la has ganado para siempre.

Abrazo

Anónimo dijo...

Lo importante era la moneda al aire. Aunque haya salido cruz, eso no es todo. Un fuerte abrazo.

soperos dijo...

lo sé, querido stalker, gracias, claro, por recordármelo!

es cierto, querida anay, lo de la moneda al aire es una suerte!

besos a los dos,
òscar.

Anónimo dijo...

El gran poema extenso sobre el pájaro, Tiza y tú vale un potosí para los lectores y los que te escuchen recitándolo, un precioso regalo hiciste, merci bocú, maestro zen.

soperos dijo...

te voy a dar maestro zen, señor espaldas...

besazos, antuán y gracias!
òscar.

Ventura Camacho dijo...

Veo todo lo leído de estas sabias gentes, subo y lo doblo en afecto (si esto fuera posible). Enhorabuena por haberlo escrito.

Laura Giordani dijo...

Oscar:

Tu libro es estupendo, de verdad. Lo he comentado y me reitero. De concursos, como comentaba alguien por aquí: lanzar una moneda al aire y ver qué sale. Sin querer sembrar sospechas ni intrigas, creeme que la transparencia es una utopía en la mayoría de concursos. Más allá de cualquier reconocimiento mundano, la superficie del pájaro ya ha ardido en varios ojos y ese es el premio para cualquier poeta o creador.

Un abrazo y mucho ánimo, Oscar.

Laura,

Anónimo dijo...

La vida es un certamen literario en sí y Òscar es un premio en sí. En Sí Mayor, además!

soperos dijo...

ventu, laura, ana:

que me pongo colorao y no es por vergüenza... es que en el campo la sandía asoma la cabeza, aunque sea yo un melón...

muchas gracias, amig@s, toda esta ristra de ajos de comentarios si que sois un premio en mí...

muás!
ò.

aquí, ahora

website counter

GRÀCIES

sopa de poetes

Creative Commons License

VI premi reconeixement cultural del baix llobregat

VI premi reconeixement cultural del baix llobregat
centre d'estudis comarcals del baix llobregat (clic imatge per veure video)

Archivo del blog

google analytics